پیش نیاز هرگونه رشد و درخشش: پذیرفتن خود

برای رشد و درخشش، ابتدا باید شرایط فعلی خود را بپذیریم. بخش مهمی از رسیدن به عزت نفس و موفقیت، پذیرفتن خود است. در این ویدیو راجع به سه قدم اساسی تا رسیدن به پذیرش خود با شما صحبت می کنم.

سه قدم تا پذیرش خود

دوستان عزیزم سلام!

امروز تصمیم گرفتم یک ویدیوی کوتاه برایتان ضبط کنم راجع به پذیرش خود یا Self-acceptance.

یکی از عناصر و بخش های بسیار مهم عزت نفس، همین بحث پذیرش خود است. در روانشناسی اعتقاد ما بر این است که پذیرش خود سه بخش اساسی دارد و در واقع می تواند در سه سطح مختلف تعریف شود:

سطح اول این است که ما برای خودمان ارزش قائل شویم و ببینیم که ما استحقاق زنده بودن و لذت بردن از زندگی را داریم.

خیلی از افراد وقتی که درگیر افسردگی یا اضطراب خیلی شدید هستند، حس می کنند که این زندگی ارزشی ندارد و ممکن است حتی به فکر خودکشی بیفتند. حتی اگر به آن سطح نرسیده باشند، این فکر را بکنند که "من واقعا سزاوار این زندگی نیستم!" یا "این زندگی، ارزشمند نیست!"

اگر برخی از شما چنین افکاری دارید، این سوال را باید از خودتان بپرسید که عزیزترین افراد من، کسانی که دوستان خیلی نزدیک یا خانواده ی خیلی نزدیک من هستند و واقعا مرا دوست دارند، در مورد من چه نظری دارند؟ چرا من ارزشمندم و چرا من استحقاق دارم؟ اگر خودتان نمی توانید ارزش آن و ارزش خودتان را پیدا کنید، این سوال می تواند خیلی راه گشا باشد.

سطح دوم که یک سطح بالاتر است، بحث قبول کردن و پذیرفتن افکار و احساسات و رفتارهایمان است. یعنی بپذیریم این فکر هایی که می کنیم، واقعا این فکرها را می کنیم. یا احساساتی که داریم، بسیار خب بخشی از احساساتمان است. آن ها را انکار نکنیم و سعی نکنیم آن ها را توجیه کنیم که "این افکار، افکار ما نیست!" یا رفتارهایی که داشته ایم را بپذیریم و اگر اشتباهی داشته ایم، بگوییم "بله! این کار را کرده ام!" و بپذیریم و با آن کنار بیاییم. این به معنی آن نیست که با انجام آن کار موافق هستیم یا آن را تایید می کنیم! بلکه معنی آن، این است که آن را بپذیریم و اینجا یک نکته ی خیلی مهم وجود دارد که خیلی از افراد در انکار هستند و می گویند: "این افکار، افکار من نیست!" یا "من این احساسات را ندارم!" ،"حس درد، حس تردید، حس شک، ترس، حسادت، عصبانیت، ... این ها را ندارم!" و آن ها را انکار می کند و وقتی آن ها را انکار می کند، هیچ گاه نمی تواند آن ها را اصلاح کند.

چه زمانی می توانی چیزی را تغییر یا بهبود دهی؟ وقتی بپذیری که اشکالی هست یا چیزی هست که می تواند بهبود یابد!

این مطلب را هم بخوانید: سه راه غلبه بر ایده آل گرایی^[1]

 

سطح سوم، این است که دوست خودمان باشیم!

منظور از اینکه دوست خودمان باشیم، این است که خودمان را به ویژه به خاطر رفتارهای اشتباهی که داشته ایم یا کارهای نادرستی که مرتکب شده ایم، سرزنش نکنیم و نگوییم "عجب آدم احمقی بودم من!" یا "من سزاوار هیچ اتفاق خوبی نیستم چون این اشتباه را مرتکب شدم!" یا "حق من این است که بدبخت باشم یا به نتیجه نرسم یا موفق نشوم!" چطور می توانیم این گونه باشیم و دوست خودمان باشیم؟

وقتی که همدلی و همدردی را یاد بگیریم و تجربه کنیم! وقتی که فرض کنیم انسان بسیار دلسوزی هستیم مانند یک مادر، یک مربی حرفه ای یا یک درمانگر که بدون قضاوت، می آید و از بیرون به ما نگاه می کند و می گوید: "ببین! تو این رفتار را کردی به دلیل اینکه در آن لحظه، چنین فکری داشتی یا در آن لحظه منطقی به نظرت می رسید! یا حداقل احساساتت در آن لحظه تو را هدایت کرد که این کار را بکنی. اما اکنون تو آدم دیگری شده ای و طور دیگری داری فکر می کنی و الان می توانی از آن درس بگیری و جلو بروی!"

اگر ما بتوانیم خودمان را بپذیریم و در نهایت با رعایت این سه سطح خودمان را بپذیریم؛ در سطح اول بپذیریم که ما ارزشمندیم و سزاوار زندگی هستیم!؛ در سطح دوم، افکارها و احساسات و رفتارمان را بپذیریم؛ و در سطح سوم بپذیریم که دوست خودمان باشیم و کمتر خودمان را قضاوت بکنیم و از اشتباهاتمان درس بگیریم، آن زمان در واقع ما خودمان را پذیرفته ایم!

یک درصدی باشید!

آتش زندگی و کسب و کارتان را روشن کنید!

ویدیو را اینجا ببینید و برای عزیزانتان بفرستید:

برای دریافت ویدیویهای انگیزشی و محتواهای آموزشی رایگان (در مباحث کوچینگ)، در پایین صفحه ایمیلتان را وارد نمایید.